عالم گرفتاری ، خوش تسلسلی دارد

جوش نالهٔ زنجیر، باغ سنبلی دارد

همچو کوزهٔ دولاب هر چه زیر گردون است

یا ترقی آهنگ است یا تنزلی دارد

پرفشانی عشق است رنگ و بوی این گلشن

هر گلی که می بینی بال بلبلی دارد

گر تعلق اسباب ، عرض صد جنون نازست

بی نیازی ما هم یک تغافلی دارد

بار شکوه پیمایی بر دل پر افتاده ست

تا تهی نمی گردد شیشه قلقلی دارد

خواه برتأمل زن خواه لب به حرف افکن

سیر این بهارستان غنچه و گلی دارد

ز انفعال مخموری سرخوش تسلی باش

جبهه تا عرق پیماست ساغر ملی دارد

رنج زندگی بر ما نیستی گوارا کرد

زین محیط بگذشتن در نطر پلی دارد

می کشد اسیران را از قیامت آنسوتر

شاهد امل بیدل طرفه کاکلی دارد